نقش هواده در مزارع میگو
این فایل بصورت پاورپوینت و شامل ۱۵ اسلاید می باشد
گوشه ای از مطلب:
اکسیژن محلول یکی از مهمترین فاکتورهای محیطی در پرورش میگو بویژه در شرایطپرورشی در ایران است. اگر تجمع اکسیژن محلول پائین باشد میگو به خوبی تغذیهنمی‌کند و به خوبی رشد نخواهد کرد و آنها را به بیماری حساس خواهد کرد. علاوه بر این جائیکه تجمع اکسیژن خیلی کم است تعدادی یا حتی همه میگوها ممکن است در اثرکاهش اکسیژن بمیرند. به منظور کارایی تبدیل غذایی خوب یا FCR مناسب، درصد بقای بالا و سود کافی پرورش‌دهندگان میگو بایستی میزان اکسیژن محلول در آباستخرها را حفظ نمایند. هوادهی برای منابع طبیعی مکمل اکسیژنی در استخر ضروری است.
آب دریا می‌تواند مقدار محدودی از اکسیژن را نگه دارد که با فشار اتمسفر ، درجهحرارت و شوری آب متناسب است. در محیط طبیعی اکسیژن از هوا به آب اضافه می‌شود و بوسیله جریان باد افزایش می یابد. فتوسنتز به عنوان عامل اصلی تولید اکسیژن در آب به حساب می‌آید. مقدار اکسیژن آب با افزایش فشار اتمسفر و کاهش درجه حرارت و شوری افزایش می‌یابد. مقدار اکسیژن در آب به صورت میلی‌گرم در لیتر اندازه گیری می‌شود. تقریباً ۲۰% حجم و فشار گازها در هوا، اکسیژن است. زمانیکه آب در تماس با اتمسفر است، اکسیژن از طریق هوا به آب وارد خواهد شد تا فشار اکسیژن در آب و هوا برابر شود. این شرایط به عنوان تعادل یا درجه اشباع شناخته می‌شود. میزان اکسیژن محلول با افزایش فشار زیاد می شود و با افزایش درجه حرارت و شوری آب، کاهش می‌یابد. حد اشباع اکسیژن در درجه حرارتهای مختلف و شوریهای مختلف متفاوت است.
